Subiektywny ranking kaktusów
Sukulenty to rośliny, które ze względu na pierwotne tereny występowania przystosowały się do życia w warunkach z ograniczonym dostępem wody.
Każdy kaktus to sukulent, nie każdy sukulent to kaktus. Nie wymagają czasochłonnej pielęgnacji, są idealnymi roślinami dla zapominalskich - wystarczy podlewać je raz na kilka tygodni. Poza praktycznymi zaletami tych roślin, równie istotne są walory estetyczne. Zachwycają mnogością kształtów, kolorów cierni, różnorodnością i rozmieszczeniem kwiatów. Największą popularnością cieszą się takie gatunki jak Echinocactus Grusonii (tzw. “fotel teściowej”) czy Cereus Peruwiański, warto też jednak zwrócić uwagę na mniej znane, a równie interesujące gatunki.
Właśnie dlatego stworzyliśmy dla Was subiektywny ranking kaktusów!
Miejsce 1: Mammillaria Tenango Del Valle
Mammillaria to rodzina kaktusów, w której wyodrębnić można ponad 160 odmian. Charakterystyczną cechą, odróżniającą rośliny z tego gatunku od pozostałych, jest brak żeber - zamiast nich występują brodawki, z których wyrastają ciernie o różnych kształtach i kolorach. Kwiaty rozmieszczone są w przestrzeniach między brodawkami, często tworząc wianuszek u szczytu łodygi. Mammillaria Tenango Del Valle to kaktus o kulistym kształcie, który z biegiem lat przekształca się w kolumnowy. Pokryty jest białymi areolami, z których wyrastają krótkie i proste kolce promieniste oraz centralne - brązowe, długie i haczykowate, ze skłonnością do gęstnienia na szczycie pędu. Szczególnie urokliwie prezentuje się podczas kwitnienia - z przestrzeni pomiędzy brodawkami wyłaniają się wówczas drobne, intensywnie różowe kwiaty oplatające łodygę.
Miejsce 2: Ferocactus Hamatacanthus
Nazwa ferokaktus wywodzi się od łacińskiego słowa „ferus” czyli dziki. Nawiązuje ona bezpośrednio do cierni, które są wyjątkowo ostre i nadają roślinie drapieżnego wyglądu. Ferocactus Hamatacanthus początkowo ma kulisty kształt, który wraz z wiekiem stopniowo przechodzi w cylindryczny, a także między 10 a 13 zaokrąglonych żeber. Na szczególną uwagę zasługują kolce centralne, które mogą osiągać do 8cm długości, są białe lub kremowe, sztywne i proste. Drapieżny wygląd rośliny przełamuje się w czasie kwitnienia - na szczycie łodygi pojawiają się wtedy duże kwiaty, o lejkowatym kształcie i najczęściej w żółtym kolorze.
Miejsce 3: Cereus Peruvianum Monstruosus
Cereus Peruwiański to kaktus cieszący się bardzo dużą popularnością wśród miłośników tych roślin. W naturalnych warunkach występuje najczęściej w Ameryce Południowej. Jego nazwa pochodzi z łacińskiego słowa „cereus” czyli świeca. Ma to związek z tradycją - legenda głosi, że Indianie wykorzystywali pędy rośliny jako pochodnie - wysuszone nasączali tłuszczem i podpalali. Łodyga kaktusa ma ciemnozielony kolor, z areoli wyrastają krótkie ciernie boczne i cierń środkowy, który osiąga do 1cm długości. Ciekawostką jest, że brązowo-zielone kwiaty tej rośliny ozdobnej otwierają się tylko nocą.
Echinocactus Grusonii
Echinocactus Grusonii to prawdziwy celebryta wśród kaktusów. Swoją popularność zawdzięcza charakterystycznemu kulistemu kształtowi, w nawiązaniu do którego nadano mu wiele nazw w języku potocznym, takich jak „fotel teściowej”, „złota beczka” i „poduszka teściowej”. Z kolei nazwa naukowa gatunku wywodzi się ze starogreckiego słowa „echinos” czyli jeż. Kaktus ma jasnozielony kolor i dużą ilość żeber. Jego kolce są długie i ostre, początkowo białe, stopniowo przechodzą w złotawą barwę. Dojrzały kwitnie przez całe lato - zdobią go wówczas jaskrawożółte kwiaty, osiągające od 4 do 6cm długości.
Mammillaria Spinosissima Rubrispina
Łodyga kaktusa ma cylindryczny kształt i ciemnozielony lub ciemnoniebieski kolor. Na szczególną uwagę zasługują jednak kolce centralne - są miedziano-czerwone, dzięki czemu bardzo często zamiast naukowej nazwy, w języku potocznym występuje on pod nazwą “rudowłosy irlandczyk”. Kaktus kwitnie wczesną wiosną - szczyt łodygi oplatają wówczas jaskrawofioletowe, czerwone lub ciemnoróżowe kwiaty.
Coleocephalocereus Goebelianus
Coleocephalocereus Goebelianus to kaktus, który naturalnie występuje we wschodniej Brazylii. Łodyga kaktusa ma cylindryczny kształt i kilkanaście żeber z poprzecznymi fałdami. Kolce środkowe, które mogą osiągać do 5cm długości, są cienkie, o nierównej długości, białe lub brązowe. Podczas kwitnienia łodygę zdobią białe kwiaty o dzwonkowatym kształcie. Rozwijają się tylko nocą i mogą mierzyć do 5,5cm długości.
Echinofossulo Cactus Multicostatum
Echinofossulo Cactus Multicostatum czyli tzw. “kaktus falisty”. Nazwę w języku potocznym zawdzięcza on swojej oryginalnej budowie - ciemnozielone lub szarozielone pędy mają kulisty kształt z ostro zakończonymi falistymi lub prostymi żebrami. Porośnięty jest areolami, z których wyrastają białe kolce. Kwitnie wczesną wiosną zachwycając białymi, różowymi lub fioletowymi kwiatami.
Notocactus Ottonis
Notokaktus to rodzina kaktusów, w skład której wchodzi ponad 15 gatunków, występujących głównie w Brazylii i Argentynie. Notocactus Ottonis to kaktus dojrzewający i kwitnący w bardzo młodym wieku. Łodyga jest ciemnozielona, z wiekiem może przybierać cylindryczny kształt ze spłaszczonym wierzchołkiem. Ma między 6 a 12 zaokrąglonych lub ostrych żeber. Kolce centralne występują w odcieniach brązu, żółci lub czerwieni. Charakterystyczne dla tego kaktusa jest ułożenie kolców promienistych - swoim rozmieszczeniem przypominają gwiazdę. W czasie kwitnienia na wierzchołku łodygi pojawiają się jaskrawożółte kwiaty.
Matucana Auriantiaca
Naturalne występowanie tego kaktusa to regiony La Libertad i Cajamarca w Peru. Pochodzi z rodziny kaktusów Cactaceae, a ze względu na dużą różnorodność można wyodrębnić aż pięć jego podgatunków. Łodyga kaktusa ma kulisty kształt oraz około 16 żeber. Pokryty jest brązowymi lub białymi kolcami. Podczas kwitnienia zdobią go czerwone lub pomarańczowe kwiaty.
Gymnocalycium Vatteri
Kaktus Gymnocalycium Vatteri to bardzo wolno rosnący gatunek, który może osiągać do 9cm długości. Szaro-zielona łodyga ma lekko spłaszczony kształt oraz kilkanaście delikatnie wystających żeber. Areole są białe i wyrastają z nich kolce o charakterystycznym, lekko haczykowatym kształcie w kremowym kolorze. Kwitnie od późnej wiosny do lata. Białe i delikatnie różowe kwiaty osiągają między 4 a 5cm długości i 4cm szerokości.
Jak podlewać kaktusy?
Kaktusy to idealne rośliny dla zapominalskich - nie wymagają czasochłonnej i częstej pielęgnacji. Wystarczy pamiętać o kilku podstawowych potrzebach tych roślin ozdobnych aby móc cieszyć ich pięknem przez długie lata. Kaktusy powinno się podlewać średnio co 2-3 tygodnie - w momencie przeschnięcia podłoża. Najlepsze efekty przyniesie nawadnianie metodą podsiąkową - niewielką ilość wody należy wlać do misy, wstawić do niej doniczki z kaktusami i wyjąć dopiero w momencie, kiedy wierzchnia warstwa będzie wilgotna. Podlewanie konewką przynosi dużo gorsze efekty, ponieważ woda tak szybko przepłukuje podłoże, że roślina nie ma możliwości jej zmagazynować. W przypadku kaktusów bardzo ważne jest także aby dopasować częstotliwość nawadniania do pory roku. Jesienią należy zacząć stopniowo ograniczać podlewanie, ponieważ zimą roślina przechodzi w okres wegetacji, który trwa do początku marca. W tym czasie kaktusy powinny być przechowywane w temperaturze 12 stopni celsjusza w jasnych miejscach. Wiosną, po tak długim okresie suszy, należy najpierw delikatnie zraszać rośliny, a następnie stopniowo zwiększać ilość wody. Latem, podczas występowania wysokich temperatur, kaktusy powinno się podlewać wieczorem, ponieważ to właśnie wtedy zaczynają one wydzielać wodę w postaci pary, czyli transpirować. W ciągu dnia można zraszać roślinę przy pomocy spryskiwacza. Woda do podlewania kaktusów powinna być miękka, pozbawiona kamienia i mieć temperaturę pokojową.
